Owrzodzenie Podudzi
Owrzodzenia żylne podudzi w przebiegu przewlekłej niewydolności żylnej należą do najczęściej występujących przewlekłych ran o charakterze owrzodzenia.
Owrzodzenie żylne najczęściej umiejscowione jest w okolicy kostki przyśrodkowej, rzadziej bocznej. Przybiera postać różnokształtnego, owalnego ubytku skóry o różnej wielkości.
Może osiągać wielkość od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów. Może również obejmować okrężnie całe podudzie.
Owrzodzenie wykazuje większy lub mniejszy stopień zakażenia bakteryjnego.
Często owrzodzeniu towarzyszy wysięk treści ropnej i wydzielanie dużej ilości włóknika, i w dnie lub na brzegach owrzodzenia widać ogniska martwicy.
Owrzodzenia zazwyczaj nie są głębokie i nie dochodzą do powięzi.
Pod względem dynamiki gojenia się owrzodzeń można je podzielić na owrzodzenia trudno się gojące, wymagające leczenia miesiącami i latami oraz owrzodzenia o wyraźnej tendencji do zagojenia się.
Niegojącemu się owrzodzeniu sprzyja rozwój raka skóry określany wrzodem Marjolina.
Owrzodzenia żylne należą do silnie sączących, co spowodowane jest nadciśnieniem hydrostatycznym i związanym z nim pozanaczyniowym przesiękiem osocza. W zależności od stanu rany wysięk ma zróżnicowany charakter. W ranach prawidłowo gojących się zazwyczaj jest klarowny o żółtoróżowej barwie.
Wydzielinie produkowanej przez owrzodzenie żylne często towarzyszy nieprzyjemny zapach, który spowodowany jest przez zasiedlające ranę bakterie tlenowe i beztlenowe.
Owrzodzenia żylne należą do ran przewlekłych i trudno się gojących. Zwykle trwają od kilku czy kilkunastu miesięcy do kilkunastu lat, zanim chory zgłosi się do specjalisty i podejmie właściwe leczenie.
PRZYKŁADY LECZENIA OWRZODZEŃ PODUDZI – przykłady własne
PRZYPADEK I
PRZYPADEK II
PRZYPADEK III
