Terapia Larwalna

Larwoterapia

Terapia larwalna polega na zastosowaniu sterylnych larw Lucilia sericata w celu oczyszczenia opornych na dotychczasowe leczenie ran.

Metoda leczenia larwami Lucilia sericata nie jest metodą odkrytą współcześnie, ale znaną już w starożytności. Nadejście ery antybiotykoterapii spowodowało zarzucenie terapii larwalnej aż do wczesnych lat 90-tych XX wieku, kiedy to z uwagi na zwiększoną kolonizację ran bakteriami opornymi na wiele antybiotyków, takimi jak: Staphylococcus aureus metycylinooporny, czy Enterococcus faecalis wankomycynooporny, ponownie zainteresowano się metodą wykorzystującą larwy much do leczenia przewlekłych, niegojących się ran najpierw w USA, a następnie w Izraelu, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwecji, Tajlandii, Szwajcarii, Ukrainie i w końcu w Polsce.

Jednym z warunków zastosowania terapii larwalnej jest dostęp do sterylnych larw.
(BADAWCZO-WDROŻENIOWE LABORATORIUM MIKROBIOLOGICZNE  BIOLLAB )                                                                                          

Mechanizm działania i zastosowanie larw Lucilia sericata w leczeniu ran    

W terapii larwalnej stosowane są sterylne larwy pospolitej muchy zielonej Lucilia sericata. Na podstawie dotychczas przeprowadzonych badań larwy Lucilia sericata są najbardziej odpowiednie do hodowli i przynoszą najlepsze efekty w leczeniu przewlekłych ran.

Jest to terapia najbardziej użyteczna  w ranach przewlekłych, ropnych, pokrytych zakażoną martwicą.

Larwy muchy plujki Lucilia sericata są nekrofagami odżywiającymi się tylko martwą tkanką, bez uszkodzenia żywych komórek. Większość szczepów bakterii jest odporna na stosowane farmaceutyki, a ginie tylko pod wpływem działania substancji wydzielanych przez larwy muchy plujki.

Larwy much usuwają bakterie z rany poprzez mechaniczne wypłukiwanie, zwiększoną produkcję płynu wysiękowego w ranie oraz aktywne pochłanianie bakterii, które następnie giną w przewodzie pokarmowym larw. Wydzieliny larw zawierają wodorowęglan amonu, węglan wapnia oraz allantoinę, substancje o działaniu antybakteryjnym oraz stymulującym gojenie. Środowisko rany pod wpływem działania larw zmienia się z kwaśnego na zasadowe, co sprzyja gojeniu rany. Mechaniczne drażnienie rany przez larwy również poprawia gojenie poprzez pobudzanie ziarniny.

O LARWOTERAPII W PRASIE:


Zakładanie opatrunku z larwami 



Przypadek I 



Przypadek II